ක්ෂිතිජ රේඛාව (තෙවන කොටස | 3)

• ක්ෂිතිජ රේඛාව (පළමු කොටස | 1)
• ක්ෂිතිජ රේඛාව (දෙවන කොටස | 2)

-----------------------------------------------------------------------------

ජානක එදා කොම්පියුටර් කඩේට ගිහින් කරපු පළවෙනි රාජකාරිය තමයි අර පොටෝ කෑල්ල අයින් කරලා දාපු එක. කොහොමින් කොහොම හරි යාළුවො ටිකත් ඔක්කොම එකතු වෙලා ෆේස් බුක් එකේ. ජානකගෙත් වැඩේ ඉතිං ඉන්න අය එක්ක චැට් කර කර ඉන්න එක. ෆ්රෙන්ඩ්ස් ලා 100 ක් කියන්නෙ ඉතිං ජානකට සම්පතක්. දහ දොලොස් දෙනෙක්වත් ඉන්නවා නෙ ඉතිං චැට් එකට. කම්මැලි නෑ ඉතිං. ‍ගෙදර හිටියා කියලා ජානක වැ‍ඩක් කරන්නෙත් නෑ නෙ. ඕ ලෙවල් ඉවරයි නෙ ඉතිං මොන වැඩ ද?

ඒත් ඔන්න ටික කාලයයි එහෙම ඉන්න හම්බු උනේ. උසස් පෙළ ට පන්ති යන්න පටන්ගන්න සිද්ධ උනා හැමෝටම. ජානක තෝරගත්තෙ විද්‍යා විශය ධාරාවක් වන ගණිතය. ඒ කාලෙ ඉදන්ම ජානකට ළකුණු අඩු උන විශයක් උනත් අනිත් එක විශයක්වත් ජානකට හරියන ඒවා නෙවෙයි. ගෙවල් වලින් කියන්නෙ එක්කෝ මැත්ස් නැත්තං බයෝ. සමාජයේ පිලිගැනීමක් තියෙන්නෙත් ඒවාට ලු නෙ. කෙල්ලොන්ට වගේ නෙවෙයි කොල්ලන්ට. ආර්ට්ස් කරනවා කියන්නෙ මදිකමක්. ඒ කාලෙ සමාජ සම්මතය වෙලා තිබ්බෙ ආර්ට්ස් කොමස් කරන්නෙ එච්චර මොලේ නැති අය කියලා. ජානකටත් වැඩි මොළයක් නෑ. ඒත් සාමාන්‍ය එකක් තිබ්බා. ‍මේ ඔක්කොම නිසා ජානකට තිබ්බෙ තීරණ 2 යි. එක්කො බයෝ, නැත්තං මැත්ස්. 

මේ දෙකෙන් එකක් තෝරගන්න එක නම් ජානකට කිරි කජු. ඒ ජානක එක විශේකට වැඩි කැමැත්තක් තිබ්බ නිසා නෙමෙයි, එක විශයක් ගොඩක් පිළිකුල් වෙච්ච නිසා. ඒ තමයි බයෝ. අම්මා ජානකගෙං ඇහුවාම පුතේ මොනවාද කරන්නෙ කියලා ජානක උත්තර දුන්නෙ

"අනේ අම්මෙ මම බයෝ වලට බයෝ"

කියලා. ඒ කියන්නෙ නිතරගයෙන් මැත්ස් උක්ත වෙනවා. ජානක මෙහෙම බයෝ වලට අකමැති වෙන්න හේතුව තමයි "ලේ". ඉගෙනගන්න කාලෙ පොතපත පරිහරණය කරන්නයි ඔය පොඩි පොඩි ඇගේ කෑලි බෑලි බලන්නයි විතරක් උනාට වැරදිලාත් මෙඩිකල් කොලේජ් ගියොත් එහෙම දවසෙම කලන්තෙ දදා තමා ඉන්න වෙන්නෙ ලේ වලට බය නිසා. ඔය ගෙම්බො කපන එක, ඇගේ පාට්ස් බලන එක ජානකට අරහං. ඕන් ඒ නිසා අන්තිමේදි මැත්ස් තෝරගත්තා කියමු කො.

දැං ඉතිං බැදගත්ත බෙරේ ගහන්නත් එපායැ. ඕන් හාහාපුරා කියලා ජානක ගියේ ප්‍රසිද්ධ භෞතික විද්‍යා පන්තියක ගාල්ලෙ තිබ්බ. පළවෙනි දවසෙ ඒකට ආපු සෙනග දැකලා ජානකට නිකං පිස්සු වගේ. "බුදු අම්මෝ මෙච්චර සෙනගක්" ජානක හිතන්න ගත්තා. බොහොම අමාරුවෙන් කාඩ් එකත් අරගෙන ගිහින් පන්තියේ කොනකින් වාඩි උනා. එදා දවසම ජානක ඇහි පිය නොහෙලා බලාන උන්නෙ සර් කියපු දේවල් දිහා. මේ අතරෙ ජානක‍ගෙ ඉස්කෝලෙ යාළුවො වගේම ෆේස්බුක් එකේ යාළුවොත් ඒකට සහභාගී උනා. ජානකට ඉතිං මාර සතුටුයි. හැමවෙලේම "ඔන්ලයින්" වගේ තමයි.

හැමදාම පන්ති ගිහින් ගෙදර ඉන්න ගොඩක් වෙලා තිබ්බා. ඒ නිසා කොම්පියුටර් කඩේට යන එක අත්තැරියෙ නෑ ජානක. මේ අතරෙ ජානකටත් පොඩි රෝගයක් බෝ උනා. යාළුවො ඇඩ් කරගන්න එක. ජානක ඉස්සර තමන්ගෙ යාළුවො 100 දෙනා තියාගෙන හිටියෙ ඒ ඇති කියලා. ඒත් අළුතෙන් ෆේස්බුක් ඇවිත් යාළුවො ඇඩ් කරන් පිස්සු නටන අය දැක්කාම ජානකට කේන්තියි. මේ නිසා ජානක පළවෙනි පියවර තිබ්බේ එච්චර කාලෙකට ආපු ෆ්රෙන්ඩ් රික්වෙස්ට් 50 ක් 60 ක් විතර ඇක්සෙප්ට් කරලා. පස්සෙ ෆේස්බුක් එකේ අයිනේ පෙන්නන ෆ්රෙන්ඩ්ස්ලාට රික්වෙස්ට් යවන්නත් ජානක පුරුද්දක් කරගත්තා. ඒ මොනවා උනත් දන්න අදුනන දැකලා පුරුදු අය ඇරෙන්න වෙන අය එක්ක වැඩි බජනයක් තිබ්බෙ නෑ. විශේෂයෙන්ම කෙල්ලොත් එක්ක.

ජානක අදුනන කෙල්ලො දෙතුන්දෙනෙක් හිටියා ෆේස්බුක් එකේ‍. ඒ අය හරිම මිත්‍රශීලියි. ඕ ලෙවල් ඉංග්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් කරන කාලෙ ජානක ගියපු අමතර පන්ති 3 ටම වගේ ඒ අය සහභාගි වුනා. ඒ පන්ති වලදි වෙන දේවල්, කෑකෝගහන ඒවා, පිස්සු නටන ඒවා ජානක එක්ක කතා කරන්න ඒ අය පැකිලුනේ නෑ. ජානකටත් ඒ අය තමන්ගෙම වගේ උනා. අයියලා අක්කලා මල්ලිලා නැති ජානකට ඒ අය තමන්ගෙම නංගිලා වගෙයි දැනුනෙ. ඒ අය දාන ස්ටේටස් එකකට කමෙන්ට් එකක් ගහන්නවත්, දාන පින්තූරයක් ලයික් කරන්නවත් ජානක දෙපාරක් හිතුවෙ නෑ. සමහර දවස් වලට ජානක අර හවස 6 කියන සීමාවත් පන්නලා කොම්පියුටර් කඩේ නවාතැන් ගත්තා. ඒ වෙලාවෙදි ජානකගෙ අම්මා කොම්පියුටර් කඩේට කෝල් කරලා ජානකට එන්න කියලා කියනවා. 

කොහොමින් කොහොම හරි ජානක යාළුවො කොච්චර ඇඩ් කරගත්තත් අර විශේෂ යාළුවො දෙතුන්දෙනා එක්ක විතරයි කතාබහ කරන්න උනේ කෙල්ලොන්ගෙන්. බොහෝ වෙලාවට අනිත් අය ඕෆ්ලයින් තියන්න තමයි ජානක වැඩි කැමැත්තක් දැක්වුවෙ. මේ විශේෂ යාළුවො දෙතුන්දෙනාටම ලස්සන හුරුබුහුටි කොලු පැටවු තුන් දෙනෙක් හිටියා ජානකගෙ ඉස්කෝලෙම. ඒ අය උන්නාද මළාද කියලා අහගන්නෙ සමහර විට ජානකගෙන්. 

"ඒ බං මයෙ කෙල්ල ඔන්ලයින් ආවැයි..??"

"ආහ්.. තාම නං දැක්කෙ නෑ බං.. ආවොත් මං කියන්නම් කො.."

"කියහං හොදේ එහෙනං.. අම්මාගෙ පොඩි වැඩක්.. මම යන්නම් ඈ.."

"හරි හරි පලයන්.. මම කෙල්ලව බලාගන්නං..හිකිස් "

"තූ තූ‍‍.. හරි හරි ඔන්න එහෙනං කියහං හොදේ මට හදිස්සියි"

"හරි හරි බං නංගියා ආව ගමං මං කියන්නං. හැබැයි මම 6 ට යනෝ හොදේ.."

"ආහ්.. හරි බං අපි කැපුනා.."

මේ විදිහට ටික කාලයක් ගත උනා. හැබැයි ඉතිං රෑ 6 ට පස්සෙ තමයි ගොඩක් යාළුවො දැන් ඔන්ලයින් ඉන්නෙ. මොනවා කරන්නද ඉතිං. ජානකගෙ ගෙදර ඉන්ටර්නෙට් නෑ නෙ. අනික ජානකට කරදර කරන්න හිතෙන්නෙත් නෑ අම්මාගෙං ඉන්ටනෙට් ඕන කියලා. ඒ පැත්තට සිග්නල් තිබ්බත් ඩොංගල් එකක් ගන්න එක ප්‍රශ්නයක් කියලා ජානකට හිතුනා. අනි‍ක කොහෙන්ද ඕවාට සල්ලි. ජානකට මොබයිල් එකකුත් නෑ නෙ. ඒ නිසා ඉතිං රෑට ටිකක් කලිං නිදාගන්න එන තමයි ජානකගෙ රාජකාරිය‍ වෙලා තිබ්බෙ. මේ කාලෙ ජානක දිගටම කරේ. ඒත් සමහර දවස් වලට රෑ ටිකක් වැඩියෙන් ඇහැරගෙන ඉදලා ගැන පොඩි ස්වයං අධ්‍යයනයක් කරන්නත් ජානක පුරුදු වෙලා හිටියා..

මේක අස්සෙ ජානකට අහන්න ලැබුනෙ අති භයංකාර ප්‍රවෘත්තියක්..

"2009 සාමාන්‍ය පෙළ විභාග ප්‍රතිඵල සතියක් ඇතුලත"