මොන මගුලක්ද මේ කැම්පස්

දැන් නම් ඇති වෙලා ඉන්නෙ. මේක රටක් ද නැත්තං වෙන මොකක් හරි එකක් ද? අපේ රට පාලනේ කරන උන්දැලාට මේ රටේ අධ්‍යාපන අර්බුදය පේන‍්නෙ නැත්තෙ උන්දැලා බහුතරයක් අට වත් පාස් නැති නිසා ද? අර "මූ ගුරුවරටයක් ය මූ ට පුළුවන්ය" කියලා බෙරිහන්දීගෙන පත් කරපු අධ්‍යාපන ඇමතියා මොන මගුලක් ද කරන්නෙ? අර උසස් අධ්‍යාපන ඇමති ගොයියා මොකද්ද කරන්නෙ? එදා ළකුණු පිටපොට යවපු දවසෙ පෝස්ට් එකක් ලිවුවා. කවුද දැනං උන්නෙ උං ඉසෙඩ් එකත් පිටපොට යවයි කියලා. කවුද දැනං උන්නෙ මහාචාර්යවරුන්ට මහපාරට එන්න වැඩ සලස්සයි කියලා.

දැන් අපි උසස් පෙළ කියලා එකක් ලියලා ගෙදර ඉන්නෙ. දැන් මොකද වෙන්නෙ? තාම එදා බාර අරන් සීල් තියපු ප්‍රශ්න පත්තර ටික බලන්න අරන් තියා ඒ ගැන වගේ වගක් නෑ. ඔන්න දැන් ප්‍රවෘත්ති වලට කියාපි ඔක්තෝබර් වල බලනවා කියලා. කවුද දන්නෑ නෙ බලන්නෙ? අර කිවුවත් වගේ හමුදාව දාලා ද දන්නෑ. හමුදාවෙ අයට පේපර් බලන්න බෑ කියලා එකක් නෑ. ඒත් ඉතිං පේපර් බලන්න ඉන්න අය වෙන ඒවා කරද්දි මොකද කරන්නෙ?

හරි දැං මොකද වෙලා තියේනනෙ? ආචාර්යවරු වැඩවර්ජනේ. ඒ අයගෙ ඉල්ලීම් දුන්නැති උනොත් ඒ මිනිස්සු වැඩ කරන එකක් නෑ, යයි රට. අපේ ‍වගේ සොච්චං පඩි නෙමෙයි, ඒ රටවල්වල මිනිස්සු මෙහේ අවුරුද්දක ගන්න පඩිය එක මාසෙට දෙයි. ඉතිං කාටද ප්‍රශ්නෙ? ආචාර්යවරුන්ට ද ? නෑ. දේසපාලුවොන්ට ද? ඒත් නෑ. ලගදි ජන්දයක් නෑ නෙ. අනික අපේ රටේ ඉන්න බහුතරයක් බුද්ධිමත් ජනතාවට අධ්‍යාපනේ කියන එකට මොනා උනත් මොකෝ? අතින් පයින් යන එකක් යැ. මොකෝ ආපහු ඒ ලෙවල් කරන්නයැ. දැන් කාටද ප්‍රශ්නෙ? ඔය එකෙක්ටවත් නෙමෙයි අපිට. ඒ ලෙවල් කරලා ගෙදරට වෙලා ප්‍රතිඵල එනකං බකන්නිලාගෙන ඉන්න අපිට යි තාමත් හරි ප්‍රතිඵලයක් නොලැබුන අපිට අවුරුද්දක් දෙකක් වැඩිමල් අයියලාට අක්කලාටයි.

දැන් මේ ආචාර්යවරු එක්කො පිටරට නැත්තං පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල වලට ගියොත් මොකද වෙන්නෙ? වැඩි දෙයක් වෙන්නෙ නෑ. රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල වලට හෙන්චයියො ටිකක් දායි. ඉතිං අවුරුදු ගානක් නැහිලා විභාගෙ කරලා දිස්ත්‍රික්කෙ හොදම තැන් වලට එන ළමයින්ගෙ ජීවිතේ කාලකණ්නි වෙයි. ඇයි ඉතිං ආචාර්ය පට්ටං ගහන් උගන්නන්න උන් නැති උනාම ඩිග්රිය බාල වෙනවා නෙ.

අපේ උන්දැලා මොකක් හරි එකක් කිවුවාම කියන්නෙ "යුරෝපෙත් එහෙමයි, ඇමරිකාවෙත් එහෙමයි, යූ.කේ වලත් එහෙමයි" කියලා. ඉතිං මේකටත් කියහල්ලාකො එහෙම. වෙන රටවල් වල ඕන තරං විශ්ව විද්‍යාල තියනවා. සල්ලි නැති ළමයින්ටත් ඉගෙනගන්න ස්ටුඩන්ට් ලෝන් දෙනවා. අපේ වගේ දිස්ත්‍රික්කෙකින්ම 60 ක් විතර හොද ඒවාට බන්දගන්න ප්‍රතිපත්ති එහේ නෑ. ඒකයි මේකට කියාගන්න එකක් නැති වෙලා තියෙන්නෙ. ආචාර්යවරු රට ගියාම කියයි අධිරාජ්‍යවාදී කුමන්ත්‍රණ කියලා. ඕක තමයි එකම ටේප් එක. සදාකල් දුවන්නෙ ඕක.

දැන් අපි මොකද්ද කරන්නෙ? රිසල්ට් නුත් නෑ. ඔහේ සකන්ඩ් ශයි කරන්න කියලා පන්ති යනවා. සල්ලි තියන උන් එක්කො පිටරට ගිහින් නැත්තං ‍මෙහේ ස්ලිට් එකටයි එන්.අයි.බී.එම් වලටයි ඔය එක එක ඒවාටයි ගිහින්. අපිට කොයින්ද බූල් බල්ලො. අවුරුදු 3ක් විභාගෙට පාඩං කරලා, තව අවුරුද්දක් රිසල්ට් එනකං බලං ඉදලා, රිසල්ට් මදි නං තව අවුරුද්දක් කරලා, කැම්පස් එකට එන්න කියනකං තව අවුරුද්දක් බලං ඉදලා, අවුරුදු 7ක් විතර කැම්පස් එකේ ඉදලා (ඇයි ඉතිං මුං ස්ට්‍රයික් කරන්න එහෙමත් හොද කාලයක් ගන්නවානෙ) අන්තිමට නාකි වෙලා ඩිග්රි කෑල්ලක් අරන් එලියට බහිනකොට බූල් බල්ලො හිටි උන් කෝටිපතියො වෙලා.

ඕක තමයි ලංකාවෙ අධ්‍යාපනේ.

එංගලන්තෙ මගේ වයසෙ එකෙක් මගේ පියෝ පේපරේක තිබ්බ පොඩි ප්‍රශ්නයක් (ළකුණු 2.5 ක් හම්බුවෙන විනාඩි 4 ක විතර) අරන් පැය බාගයක් හදලා පිටු දෙකක් සුළු කරලා කපලා දාලා තිබ්බා. උගෙං ඇහුවාම මොකෙක් වෙන්නද ඉන්නෙ කියලා මට කියපි මූ වෙන්න හදන්නෙ ඉන්ජිනේරුවෙක් කියලා. ඌට කිවුවාම මේක විනාඩි 4න් හදන්න ඕන කියලා, මූ තුස්නිම්භූත උනා. ඕකයි අපේ දැනුමයි, උංගෙ දැනුමයි, අපේ අවස්ථායි, උංගෙ අවස්ථායි අතර පරතරය.

..අනේ මටත් බූල් බල්ලෙක් උන්නා නම්..