R.P.L එක දවස

මේ කියන්න යන්නේ තැනකින් නවත්තපු කතාවක්. හැමෝටම කොහොමද හැදුනෙ කියලා අමතක වෙච්ච R.P.L 2011 තරගාවලිය ගැන. මේ කියන්නේ 2011.09.11 දවසෙ, ඒ කියන්නෙ R.P.L දවසෙ වෙච්ච සිද්ධීන්. මම අනිත් අයට දැනුන විදිය ගැන කියන්න නම් දන්නෙ නෑ. ඒත් මම මට දැනිච්ච දේ කියන්නම්. මේක හැදුන හැටි ගැන මගඇරුනා නම් හැදුන හැටි බලන්න. 

කොහොම හරි, එදා ඔක්කොම කටයුතු සූදානම්. මායි ශිරානුයි පහනක් එහෙම පත්තු කරා උදේ පාන්දර. අපි කවදත් කරනවා වගේ ජාතියට උත්තමාචාර කරලා වැඩේ පටන් ගත්තේ. අනිත් අය සීරුවෙන් ඉදන් ජාතික ගීය මුමුනද්දි මමත් එහෙම කරේ නොකර බැරි කමට. මොකද ඉස්සෙල්ලාම තිබ්බේ මගේ කතාව. මම මොනවත් හිතලා තිබුනෙ නෑ මොනවා ද කියන්න ඒන කියලා. ඒක ගැන හිතන්න ගත්තට වැඩකුත් නෑ. අන්තිම මොහොතේ‍. මයික් එක අරන් කටට එන එකක් කියලා දාන්න පස්සෙ මම තීරණය කළා. ජාතික ගීය ඉවරයි. දැන් මයික් එක මගේ අතේ. කතාව පටන් ගන්න විදියක් ඒ වෙනකොටත් මම හිතනවා.

"මීට අවුරුදු 4 කට කලින් R.P.L එක පටන් ගත්තා, මීට අවුරුද්දකට කලින් අපේ පන්තිය R.P.L ශූරයින් උනා, මීට මාස 5 කට කලිං අපි සංවිධායක මණ්ඩලේ පත් කරගත්තා. මීට මාසෙකට කලින් අපි ඔක්කොම හිතලා සැලසුම් කලා. මීට සති 2 කට කලිං අපි හැම බර වැඩක්ම කරන්න ගත්තා. ඊයෙ රෑ වෙද්දි අපි 90% ක් වැඩ ඉවර කලා, අද හැම දෙයක්ම හරියට කරලා අපි R.P.L එක ගහන්නයි යන්නේ....."

මට ඒ කියපු දේ ටිකක් මතකයි. කොහොම හරි වැස්සෙන් වැඩි බාධා එන්නෙ නෑ කියලත් මම කිවුවා. හැමෝම එකමුතු වෙලා කරපු වැඩක අන්තිම ප්‍රතිඵලේ තමයි මේ කියලත් මම කිවුවා වගේ මතකයි. කොහොම හරි හැමෝගෙම කතා ඉවරයි. අපිට මීඩියා එකට කවුරුත් නැතුව හිටියේ. මම අපේ ලේකම්, ශිරාන්ටත් කිවුවා, "මචං, කමෙන්ට්‍රියෙන් තමයි වැඩේ නැගලා යන්නේ, අපි කොච්චර මහන්සි උනත් ඒක නැත්නම් වැඩේ හර නෑ" කියලා. ඒත් අපි වාසනාවන්තයි, මීඩියා යුනිට් එකේ හිටිය "තාත්තා" කියලා කෙනෙක් ව අපේ වැඩේට මුලින් ඉදලාම සහයෝගෙ දුන් සචින් හොයලා දුන්නා. ඔහු තමයි පටන් ගත්තේ. පස්සෙ පළවෙනි මැච් එක ඒක තිබ්බේ. ඒකට කමෙන්ට් කරන්න අපිට ගොඩක් සහය දුන්න "කමල් සහබන්දු" සර් කැමැත්තෙන්ම ඉදිරිපත් උනා. ඒ වගේම සුපිරියට කමෙන්ට්‍රිය කරා. 

ඔන්න ඔය විදිහට අපේ වැඩේ නොහිතපු තරම් හොදට කරගෙන යන්න පුලුවන් උනා. ඔන්න ඒක අස්සේ සංකල්ප, මගේ ගජයා ත් ආවා R.P.L එකට. කොහෙන්ද මන්දා FM MIC එකක් අරන් ග්‍රවුන්ඩ් එක වටේ ඉන්න අයගෙ අදහස් දැනගන්න විදිහෙ ජාත්‍යන්තර තරග වල වගේ සුපිරි කමෙන්ට්‍රියක් දුන්නා. ඔන්න ඔහොමයි අපි නොහිතපු විදියට අපිට හොදින් මේ දේ කරන් යන්න පුළුවන් උනේ.

කොහොමින් කොහොම හරි මේ විදිහට තරගවෙලිය ඉදිරියට ගියා. ඒත් කවුරුත් හිතුවෙ නැති විදියට මහා ධාරානිපාත වැස්සක් කඩං වැටුනා. අයියෝ දෙයියනේ. මොනවා කරන්නද. මට හිතාගන්නවත් බෑ. පුදුම විදිහට වහින්න ගත්තා. වැස්ස පෑවුවත් ගහන්න බැරි වෙයි කියලා මට හිතුනේ. ඒ තරම් මඩ වෙලා. ඒත් වැස්ස පෑවුවා. අපේ සංවිධායක කමිටුව ඉස්සෙල්ලාම බැස්සෙ ග්‍රවුන්ඩ් එකට. අර ඇදන් හිටපු හොද ඇදුම් පිටින්. කලිසම පොඩ්ඩක් උඩට නවාගෙන ස්පොන්ජ් වගයක් ඉල්ලගෙන වතුර ඇද්දා. ආයෙ විකට් ටික හිටෙවුවා. වැඩේ ආයෙ පටන් ගත්තා. අපිට අපේ අනිත් යාළුවොත් මාර සහයෝගයක් දුන්නා. ඒත් කියන්න දුකයි අපි අර ඇදුම් පිටින් එලියට ඇවිත් වතුර අදිද්දි පිරිසක් හොදට වැඩි වෙලා අපි කන කට්ට දිහා බලන් හිටියා කියලා. කොහොම හරි ඉක්මනටම ආයෙ ගහන්න පුළුවන් උනා. කට්ටිය ලිස්සුවා, වැටුනා, මඩ ගා ගත්තා, මඩ නෑවා. ඒත් තරගෙ අත්තැරියෙ නෑ කවුරුත්. 

දැන් අවසන් මහා තරගෙ පටන් ගන්න වෙලාව. මම කාසියේ වාසිය එහෙම බලලා තරගෙ පටන් ගත්තා. තරගෙ ටිකක් යද්දි ආයෙ වහින්න ගත්තා. කට්ටිය ආයෙමත් පැවිලියන් එකට දුවගෙන ආවා. තවත් වෙලා අරින්නත් බෑ. 

"ඒ බං මොකෝ කරන්නෙ.. වැස්සෙ ගහමු ද?"

"හරි බං.. ගහමු.."

එච්චරයි. ග්‍රවුන්ඩ් එකට හොදටම වහිනවා. ඒ අස්සෙ ප්ලේයර්ස් ලා ආයෙ ග්‍රව්න්ඩ් එකට යද්දි ඒ ප්‍රීති ඝෝශාව කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නෑ. ඒක අස්සෙ සංකල්ප ට වචන හිග වෙලා. 

"ඒ බං කියපන්, ස්වභාවධර්මෙ භාදාවක් නොකර ආශිර්වාදයක් කරන් අපි 2011 RPL Finales ගහන්නෙ කියලා. ඒකට හැමෝම සූදානම්, රිච්මන්ඩ් එකේ හැමෝගෙම ශක්තිය ඒක, කොච්චර කරදර ආවත් ඒවා ආශිර්වාදයක් කරන් ඉදිරියටම යනවා කියලා."

ඒක ඒ විදිහටම කියඋනා. ඇත්තටම ඒක ඇත්තක්. කොච්චර කරදර ආවත් රිච්මන්ඩ් කියන නම තියන්න අපි ඕන දෙයක් කරනවා. ඒත් එක්කම මේ පාර R.P.L එක ඉතිහාසගතයි. හොදම සංවිධානය වගේම අමුතුම ජාතියේ අවසන් මහා තරගයක් තියන්න ත් පුළුවන් උනා‍. අන්තිම තරගෙ 13-D වැල්ලෙ ෆයිටර්ස් කණ්ඩායම දිනාගත්තා. අන්තිමට වැල්ලෙ ෆයිටර්ස් නායක අපි හැමෝම කියන "ජගරි" මට කිවුවේ, "මචං, දිනනවා කිවුවා, ඔන්න දින්නා" කියලා. අපි ඒ කණ්ඩායමේ අපේ සහෝදරයන්ට සුභ පතනවා. 

අවසන් තරගෙ ඔහොම යද්දි අපේ සර් ලා එක එක්කෙනා ග්‍රවුන්ඩ් එකට එනවා. ඒ අපේ ගුරු සිසු තරගෙ ට. මේ පෝස්ට් එක දිග වැඩි වෙන නිසා ඒකයි අන්තිමට තෑගි බෙදාදීමයි, වෙච්ච අමුත් කතා ටිකකුයි ඊලග පෝස්ට් එකේ දාන්නම්.