Blog එකක් හදන හැටි සහ වැඩ කෑලි

කට්ටියට කොහොමද ඉතිං, කාලෙකිං මේ පැත්තෙ ආවෙ පෝස්ට් එකක් ලියන්න. ආගන්තුකයා එහෙනං යුනිවසිටි එකේ අන්තිම අවුරුද්දත් ඉවර කරා කියමු කො. (විභාග ඉවරයි තව අසයින්මන්ට් වගයක් ඉතුරු වෙලා තියනවා ඉතිං.) කොහොමිං කොහොම හරි දැං වෙනදා වගේ නෙමෙයි ටිකක් කල් තියනවා මොනවා හරි ලියන්න කියන්න එහෙම. ඒ කාලෙ කවි කතන්දර එහෙම ලියවුනාට අනේ මන්දා දැන් නං එවුවා ගැන අදහසක්වත් එන්නෙ නෑ නෙව. හරි ඒක පැත්තකිං තියමුකො. හාහාපුරා කියලා එහෙනං අපි දන්න කියන දෙයක් ගැනම පොඩ්ඩක් ඉගනගමු කො.

මගේ නම් බ්ලොග් එක කියවන අය ගොඩක් දෙනෙක් බ්ලොග් ලියන අය. ඒ නිසා මේ පෝස්ට් එකේ මුල් ටික නං වැඩිය වැදගත් වෙන එකක් නෑ මයෙ හිතේ. හැබැයි ඉතිං අන්තිමට කියන්නං 

* බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් දාන හැටි, ලේබල්ස් දාන හැටි
* Layout එක වෙනස් කරන හැටි
* Gadgets, Online users ලා බලන්න gadget එකක් දාන හැටි
* Themes වෙනස් කරන හැටි, default නැති Theme එකක් දාන හැටි
* Facebook Comments දාන හැටි

මේ පෝස්ට් එක ලියන්නෙ කවි කතන්දර එහෙම ලියන්න පුලුවන්, ඒත් ඒවා එක තැනක තමන්ට සහ අනිත් අයට තියාගන්න හරිහමන් විදිහක් දන්නෙ නැති අයට. හරි කතා ඇති, වැඩට බහිමු.

වැස්ස

මාස කිහිපයකට උඩ සිකුරාදාවකි. සුපුරුදු ලෙස කාඩ් ටික එක්කාසු කොට කාඩ් බෝඩ් පෙට්ටියට දමා පසෙක වූ මිතුරෙකුට දුන් මම ඔවුන් සමගම කැම්පස් එක ඉදිරිපස ගේට්ටුව වෙත පිය නැගුවෙමි.

“මචං, උඹ ගාලු යනවා නෙ. මම මේ weekend එකේ යන්නෙ නෑ බං. පොඩි වැඩ වගයක් තියනවා“

යහලුවන්ට සමුදුන් මම බෝඩිම වෙත යන්නට ගමන් ආරම්භ කළෙමි. කිලෝමීටර 2ක් පමණ දුරකින් තිබූ බෝඩිමෙහි මා ප්‍රිය කළ කිසිදු දෙයක් නොවී ය. තනි කාමරයක තනිව සිටි මා හට එය අමුත්තක් වූයේ නැත. මම ගෙදර සිටින්නේ ද නැද්ද යන වග අසල්වාසීන් නොදන්නා සේම බෝඩිම අවට සිටින වුන් ද දැන නොසිටියා යැයි මා හොදින් ම දනී. ඒ ඉතාම කලාතුරකින් නිවසින් හෝ බෝඩිමෙන් එලියට බහිනා නිසා යැයි මට සිතේ. ඒ තනි කාමරයක් තුල ඇති නිදහස අවට නොතිබුන නිසා වන්නට ඇත.

මීටර දෙසියයක් පමන ඉදිරියට යන විට වැස්සක් ඇද වැටෙන්නට පටන් ගත්තේ අහම්බෙන් මෙනි. එදිනත් වෙන බොහෝ දින වල මෙන් ම පයින් බෝඩිමට යන්න ඉටා ගත් මා හට අදහස අත්හරින්නට හිත දුන්නේ නැත. ලියන පොත යහලුවෙක්ට දුන් බව මතක ය. තෙමෙන්නට දෙයක් නැත. පයින් ම ඉදිරියට පිය නැගුවෙමි.

මා ඉදිරියෙන් කලු කුඩයක් ඉහලා ගත් සිසුවියකි. බෑගය ඇගට තුරුලු කොට ප්‍රෙව්සමෙන් අඩි තබමින් ඇය ඉදිරියෙහි ඇති බස් නැවතුම වෙත යන්නී ය. මදක් වේගය වැඩි කෙරූ මා අඩියෙන් දෙකෙන් ඇය ඉස්සර කළෙමි.

අද කාලෙ බුදු දහම සහ බුදු දහම ආරක්ෂා කිරීම

කාලෙකිං පෝස්ට් එකක් ලියන්න කියලා හිතුනා. එක එක කාලෙට එක එක trends එනවා. ඇදුම් - විලාසිතා ගැන වෙන්න පුළුවන්, කතා කරන විදිහ - වචන වෙන්න පුළුවන්, බිග් මැච් ගැන ඉස්කෝල ගැන වෙන්න පුලුවන්, ජාත්‍යාලය ගැන වෙන්න පුලුවන්. මම ජාති වාදය ගැන කතාකරන්න යන්නෙ නෑ. මේ ලියන්න යන්නෙ අද කාලෙ බුදු දහම ගැන සමාජය දකින විදිහත් එක්ක ඒකට මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියන එක ගැන.

ඇත්තෙන්ම බුදු දහම කියන්නෙ මොකද්ද? ඇත්තටම බුදු දහම කියන්නෙ දහමක් ද? කොහොමද මේක ඇති උනේ? කවුද මේක පටං ගත්තෙ? ඇයි අපි බෞද්ධයො උනේ? බුදු දහමෙන් උගන්වන්නෙ මොකද්ද? ඒක තියෙන්නෙ කාට ද? කොහොමද මේක ඉගන ගන්නෙ? කවුද අපිට උගන්නන්නෙ? මේක දැනගෙන මොකද්ද කරන්න තියෙන්නෙ?

මේ වගේ ප්‍රශ්න ඕන කෙනෙක් ට එන්න පුලුවන්. මිනිස්සු ඉස්සෙල්ලා ම වරද්දගන්නෙ මේක “ධර්මය“ ක් කරගන්න යන එකෙන්. ඇත්තටම මේක “දර්ශනයක්“ ඒ වගේම “විද්‍යාවක්“. නවීන විද්‍යාෙවන් හොයාගන්න බොහොමයක් දේවල් අවුරුදු ගානකට කලින් බුද්ධ දර්ශනයෙන් තොරලා බේරලා දීලා තියනවා. බුදු හාමුදුරුවො (අපි හැමෝම දන්න ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේ) කවදාවත් කියලා නහැ “බුද්ධාගම වැලදගන්න“ කියලා.

“එව බලව“ එහෙමත් නැත්නම් “එන්න ධර්මය දකින්න“ කියලයි බුදු දහම ගැන මිනිස්සුන්ට කිවුවෙ. බුදු දහම කියලා කියන්නෙ විජ්ජාවක් නෙවෙයි. ලෝකය ඇති වෙලා ජීවීන් ඇති වෙලා ඔස්ට්‍රෙලා්පිතකස් ඇෆරන්සිස් ඉදන් අද දක්වා වූ පරිනාමය එක්ක මිනිස්සු හිත් වල පුරව ගත්ත “මුලාව, ඇලීම, ගැටීම“ කියන දේවල් වලින් හිත නිදහස් කරගන්න විදිහ. චතුරාර්‍ය සත්‍ය අවබෝධ කරගෙන මේ සසරේ ඉපිද ඉපිද මැරි මැරි ගෙවන චක්‍රය නිදහස් කරගන්න එකයි බුදු දහමෙන් විස්තර කරන්නෙ. ඇත්තෙන්ම බුදු දහම කියන්නෙ කියලා කියන්නෙ අවබෝධ කරගන්න තියන දහමක්.

110 වන ආදරවන්තයන්ගේ සටන | පසු සටහන..

 110 වන රිච්මන්ඩ් - මහින්ද ආදරවන්තයන්ගේ සටන ගාලු ජාත්‍යන්තර ක්‍රීඩාංගනයේදී නිමා වුනේ රිච්මන්ඩ් පිලට ඉනිමක සහ ළකුණු 26 ක ජයග්‍රහණයක් අත් කර දෙමිනි. ඉතිහාසගත තරගයක් ලෙස හැදින්ව්ය හැකි මෙහි පසු විපරමක් කිරීමට මෙම කාලය උචිත යයි සිතමි.

මෙවර ක්‍රිකට් තරගය විශේෂ වන්නේ ඉතිහාස පොත් වල තිබූ තරග වාර්ථා බිද හෙලුනු තරගයක් ලෙසින් ය. පළමුවන කඩුල්ලෙහි වැඩිම සබදතාවය සහ ඕනෑම කඩුල්ලක් සහදා වැඩිම සබදතාවය යන ශීර්ෂ ද්විත්වයෙහි තම නාමය සටහන් කිරගැනීමට රිච්මන්ඩ් විද්‍යාලයීය නායක සිතාර ගිම්හාන සහ චරිත් අසලංක සමත් විය. එහිදී චරිත් ශතකයක් වාර්ථාකිරීම විශේෂ විය. එමෙන්ම රිච්මන්ඩ් වරුන්ට මෙය පිට පිට දෙවන ජයග්‍රහණය ද විය.

මෙවර ක්‍රිකට් තරගය පැවැත්වීම පිලිබද යම් ගැටලුකාරී තත්වයක් උත්ගත වී තිබූ නමුත් රිච්මන්ඩ් විද්‍යාලය සහ මහින්ද විද්‍යාලය අතර තිබූ සාකාච්ඡා වලින් අනතුරුව එය යතාර්ථයක් විය.මෙවර රිච්මන්ඩ් විද්‍යාලය ආදරවන්තයන්ගේ සටනෙහි තේමාපාඨය කරගත්තේ #AllWeDoIsWin ය. මහින්දීයයන් ගේ තේමාපාඨය #FearNothing විය. වෙනදාට වඩා දෙපාර්ශවයේම දැඩි උනන්දුවක් මෙම තරගයට විය. රිච්මන්ඩ් විද්‍යාලයීය ක්‍රීඩකයින් තරග රැසක් ජයග්‍රහණය කොට තිබූ නිසා රිච්මන්ඩ්වරුන් හට තවත් ජයග්‍රහණයක බලාපොරොත්තුවක් විය. මෙවර Vehicle Parade එක සදහා රිච්මන්ඩ් විද්‍යාලයෙන් සුපුරුදු වාහන ගොන්න හැරුනුකොට Chopper එකක් ගෙන්වා තිබීම විශේෂ විය. එය රිච්මන්ඩ් - මහින්ද ආදරවන්තයන්ගේ සටනට නව කෝණයක් එක් කිරීමට සමත් විය.

Big Match තිබුන විදිහ

Big Match එක කියන්නෙ ඔය cricket ගහන පැය දහය - පහළව නෙවෙයි, මේක තනිකර උප සංස්කෘතියක්.. බිග් මැච් එකේ ටිකට් එක දෙන දවසටත් කලිං, මැච් එක ලං වෙද්දි කොච්චර නං දේවල් ඉස්කෝල වල වෙනවා ද.. ඉස්කෝලෙ යන ළමයි, ශිෂ්‍ය නායකයො, ගුරුවරු, ඉස්කෝලෙං අවුට් වෙච්ච ළමයි, දෙමවුපියො, ඉස්කෝල වල පරිපාලනය, ඒ නගරෙ මිනිස්සු කියන හැමෝටම මේක අඩු වැඩි වශයෙං බලපානවා..

පොඩි පංති වල ළමයි බලං ඉන්නෙ prefect අයියලා ඇවිත් cheer practice එක්කං යනකං. අතේ බැදගත්තු bangle එකේ ලස්සන පෙන්න පෙන්න ගිරිය පුප්පගෙන පුලුවං තරං හයියෙං කෑ ගහන්නෙ වටපිටාව හැඩගැහුන විදිහත් එක්ක ඇති වෙච්ච අමුතුම හැගීමක්, ඉස්කෝලෙ ගැන වෙනදා තිබ්බෙ නැති ආදරයක් නිසා. මට දැනෙන විදිහට නම් ළමයෙක් ඉස්කෝලෙටක ආදරේ කරන්න පටංගන්න පළවෙනි තැන ඔතන.