Titanic විචාරය වගේ එක

මේක ලියන්න ප්‍රධාන හේතුව තමයි ඉතින් අද Titanic ෆිල්ම් එක මුල ඉදන් අග‍ වෙනකං හොදට බලං උන්නා සිරසෙ පෙන්නපු නිසා. පැය ගානක් දිග කතාවක් උනත් එක හුස්මට බලන් ඉන්න පුළුවන් විදිහට හදලා තියන එක ගැන නම් විශේෂයෙන්ම කියන්න කැමතියි. ඒ කතාවෙ ජන සමාජෙ විවිධ පැතිකඩ ගණනාවක් වගේම මිනිස්සුං‍ගෙ හැගීම් ගැනත් ලස්සන ආදර කතාවක් ගැනත් මතු කරලා තියන විදිහ අපූරුයි. පොඩ්ඩක් බනින්නත් තියනවා. ඒවා පස්සට දාමුකො.

ජැක්, ජීවිතේ හරි නිදහසේ සැහැල්ලුවෙන් ගෙවන තරුණයෙක්. ‍‍රෝස්, තමන්ගෙ පවුලෙ නම්බුව ආරක්ෂා කරන්න අකමැත්තෙන් උනත් විවාහයකට කැමති වෙච්ච තරුණියක්. දෙන්නාගෙ ආදර කතාව ගැන කියන්න තියන ජාති පස්සට දාලා ඉස්සෙල්ලාම අනිත් ටික කියලා දැම්මොත්‍ හොදයි කියලා හිතුනා. මේ චිත්‍රපටියෙ ප්‍රධාන තේමාවක් විදිහට මම දකිනවා සමාජයෙ විවිධත්වය. ඒ කියන්නෙ පන්ති භේධය‍. උසස් පන්තියෙ මිනිස්සු තමන්ගෙ පන්තිය ආරක්ෂා කරගන්නෙ ඇගට හිර වෙච්චි ඇදුම් ආයිත්තම්, ඉහල පැලැන්තියෙ සාද, කථා කරන විදිහ, ආශ්‍රය කරන මිනිස්සු, ලොකු කම් කියවනවා වගේ ‍දේවල් වලින්.  පහල පන්ති වල මිනිස්සුන්ට එහෙම විශේෂයක් නෑ. සූදු කෙලින්න, බීර බොන්න, හිනා වෙන්න, ඕන ඕන විදිහට නටන්න, සින්දු කියන්න, යාලුවො එක්ක විනෝදෙන් ඉන්න එක ඒ අයගෙ පන්තියෙ ගතියක් විදිහටයි ඉස්මතු කරලා තිබ්බෙ නම්.

චිත්‍රපටියෙ මුල් කොටසෙදි වෙන්නෙ ‘රෝස්’ කිසිම කැමැත්තකින් නොවුනත් ටයිටැනික් නැවට ගොඩවෙන එක. ඒත් එක්කම සූදු කෙළලා දිනාගන්න 3 වෙනි පන්තියෙටිකට් එකකින් ජැක් අන්තිම මොහොතෙදි ජීවිතේ දිනන බලාපොරොත්තුවෙන් නැවට ගොඩ වෙන එක. රෝස් කොච්චර මානසික පීඩනේකින් ඉන්නවාද කියලා කියනවා නම් තමන්ගෙ ජීවිතේ නැති කරගන්න පවා උත්සාහා කරනවා. ඒ වෙලාවෙ මේ තුන් වෙනි පන්තියෙ තරුණයා ඉදිරිපත් වෙලා ඇගේ ජීවිතේ බේරගන්නවා. ඇත්තෙන්ම කිවුවොත් ඒ තරුණයා ඇගේ ජීවිතේ බේරන්නෙ සීතල වතුරෙ ගිලුනාම කොච්චර දුක් විදලා මැරෙන්නද වෙන්නෙ කියන එක කියලා අන්තිමේ ඇය පැන්නොත් තමුනුත් පනිනවා කියලා. ජීවිතේ තමුන් එක වතාවක් පමණක් දැක්ක කෙනෙක් වෙනුවෙන් එච්චර පරිත්‍යාගයක් කරන්න ඉදිරිපත් වෙන්න ඇයි කියන එක මට තේරුම්ගන්න බැරි දෙයක්. “පළවෙනි බැල්මෙන් ආදරයක් ඇති වෙනවා” කියන කාරනාව ඇත්තම කිවුවොත් මම විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. ඒකට හේතුව අපි ඉස්සෙල්ලාම කෙනෙක්ව දකිනවා කියන එකෙන් අදහස් වෙන්නෙ නෑ අපි ඒ කෙනාගෙ හිත දකිනවා කියලා. ඇත්තෙන්ම පළවෙනි වතාවට දැකීමෙන් අදහස් වෙන්නෙ අපි ඒ කෙනා‍ගෙ රූපය දකිනවා කියන එක. ඒක මගේ පෞද්ගලික මතය.

කොහොම හරි ජැක්, රෝස් ව බේරගත්තාට පස්සෙ ඒක දකින භටයන් ජැක් ට විලංගු දානවා. එතනින් මම දකින්නෙ ඉහල පන්තියේ සහ පහල පන්තිය යන දෙකට සමාජය විසින් සලකන්න හුරු වෙලා ඉන්න ආකාරයේ විවිධත්වය. රෝස් ට විවාහා වෙන්න කියලා හිතං ඉන්න තරුණයා ජැක් ට ඩොලර් 20 ක මුදලක් දෙද්දි රෝස් අහන්නෙ,

“මගේ ජීවිතේ වටින්නෙ ඩොලර් 20ක් විතරද?”

කියලා‍. මේ දේවල් මෙහෙම සිද්ධ වෙද්දි ජැක්ට ආරාධනාවක් ලැබෙනවා උසස් පැලැන්තියෙ අයගෙ සාදයකට සහභාගී වෙන්න. පෝසත් උසස් පැලැන්තියෙ කරුණාවන්ත නෝනා කෙනෙක් ජැක් ට තමන්ගෙ පුතා ගෙ ඇදුම් අන්දලා ලස්සන කරලා ඒ සාදෙට එක්කන් එන එකෙන් ‘කිලීමලෙත් ඇත දත සුද්දෝ’ කියමන සනාථ වෙනවා. ඒ උසස් පැලැන්තියේ ‘බෝරිං’ සාදය ඉවර වෙලා රෝස්වත් ඇදගෙන ජැක් යන්නෙ 3 වෙනි පන්තියෙ මිනිස්සුන්ගෙ උ‍ද්‍යෝගීමත් සාදයට. ජීවිතේ කවදාවත්ම නැති තරම් අර කෙල්ලව විනෝදෙන් සතුවෙන් තියන්න ජැක් ට පුළුවන් වෙනවා.

පස්සෙ මේ ගැන ආරංචි වෙන රෝස් ගෙ අම්මාගෙ කතාවෙන් තමයි ඇත්තටම ඒ පවුලෙ තත්වෙ ප්‍රේක්ෂකයන්ට දැනගන්න ලැබෙන්නෙ. උසස් පැලැන්තියේ කියලා නමක් තිබුනත් සල්ලි වෙනුවට තමන්ගෙ පවුලෙ නමට ලොකු ණය ගොඩක් ඉතුරු වෙලා තියන පවුලකයි ඇය ජීවත් වෙන්නෙ. රෝස් ව සල්ලිකාරයෙක්ට බන්දන්නෙ ඒ ණයතුරුස් වලින් නිදහස් වෙන්න. ඒ කොහොම වෙතත් ඒ ගෑණු ළමයාගෙ හැගීම් යටපත් කරන්න පුළුවන් කමක් නම් ලැබෙන්නෙ නෑ. රෝස් තමන්ගෙ ඇත්ත ආදරවන්තයා ජැක් එක්ක ප්‍රේමයෙන් වෙලෙනවා. චිත්‍රය ගැන ඉතිං කවුරුත් දන්නවා නෙ.‍ ඒක නිසා කියන්න වැඩක් නෑ.

අන්තිම වගේම හැමෝම දන්න සිද්ධිය නැව ගිලෙන එක නෙ. ඒ වෙලාවෙ රෝස් ව බේරන්න බෝට්ටුවකට නැග්ගුවත් ආයෙ ඒ කෙල්ල නැවට පනිනවා. ඒ තමන්ගෙ ආදරවන්තයා එක්කම ඉන්න ඕන කියන හැගීම ‍තදටම හිතේ පැලපදියං වෙලා තියන නිසා. අන්තිමේදි රෝස් ව ලී තට්ටුවක් උඩට නග්ගලා ජැක් මැරෙනකන්ම ඒ තට්ටුව අල්ල‍ගෙන ඉන්නවා ඒ ගෑණු ළමයාගෙන් ජීවත් වෙනවා කියන පොරොන්දුව අරගෙන.

ඒ කාලෙ සමාජයේ පන්ති භේධය කොච්චර නම් පැලපදියම් වෙලා තිබ්බාද කියනවා නම්, නැව ගිල්ලා හැමෝම මැරෙන්න යන වෙලාවෙදි තමන්ට ගොඩ වෙන්න තියන ආරක්ෂක බෝට්ටුවේ 3 වෙනි පන්තියෙ මිනිස්සු නෑ නේද කියලා අහන්න තරම් රෝස් ගෙ අම්මා උඩගු වෙනවා. සේවකයෙක් ආරක්ෂක ලෝගුවක් පිරිනමද්දි, තමන් විශිෂ්ඨම ඇදුම් ඇදන් මරණයට සූදානම් වෙලා ඉන්න බව තවත් කෙනෙක් ප්‍රකාෂ කරනවා. තමන් විසින් අධිතක්සේරුවෙන් නිපදවපු නැවත් එක්කම ගිලෙන්න ඒකෙ නිර්මාතෘවරයා සූදානම්‍ වෙනවා. තමන් විසින් තමන්ගෙ නම පත්තරේ පල කරගන්න ගත්ත වැරදි තීරණ වල ප්‍රතිඵලයක් විදිහට මුලු නැවක්ම මුහුදුබත් වෙනවා කියන කනස්සල්ල නිසාදෝ නැවේ කපිතාන් තමන්ගේ සුක්කානම් කාඹරයේ නාවික ජීවිතයේ වගේම තමන්ගේ මුලු ජීවිතයේම අවසාන මොහොත ගෙවනවා. ජීවිතයම සංගීතයට කැප කරපු වයලීන්, වයලෝ, චෙලෝ වාදකයින් දිගින් දිගටම ඒ වාදනයේ නිරත වෙනවා. නොසැලකිල්ල හා අධිතක්සේරුව නිසා මිනිස්සු 1900 ක් විතර මැරිලා යනවා. ඉඩ ඉතුරු වෙච්ච ආරත්ෂක බෝට්ටු අනිත් මිනිස්සු පෙරලයි කියන බයට ගිලුන නැව දිහාට එන්න අදිමදි කරනවා.

මේ හැම දෙයක් එක්කම මේ ආගන්තුකයාගෙ හිතේ අර උඩින් කියපු ආදර කතාව ගැන ප්‍රශ්නාර්ථයක් මතු වෙනවා. ඒක මෙහෙම කියන්නම්. උඩ තට්ටුවේ ඉන්න රෝස් ව පල්ලෙහා තට්ටුවේ ඉන්න ජැක් දකිනවා. ඔහු ඇය දිහාම බලාගෙන ඉන්නවා. ජීවිතේ නැති කරගන්න ගිය රෝස් ව ‍ජැක් බේරගන්නවා. තමන්ව බේරගත්ත නිසා රෝස් ජැක් එක්ක කුලුපග වෙනවා. ජැක්, රෝස් ව ජීවිතේ කවදාවත්ම නැති විදිහට සතුටු කරනවා. ඒ නිසාද ආදරයක් ඇති උනේ? ඒ ආදරේ ඇති වෙලා දවස් කීපයයි. ඇයි රෝස් තමන්ගෙ ශරීරය ජැක් ඉස්සරහා නිරාවරණය කරන්නෙ? ඔහුට කියලා චිත්‍රයක් ඇදගන්නමද? ඒ වෙලාවෙ ජැක්ගෙ මූණ රතු උනත් ඔහු ඒ ගෑණු ළමයාව ස්පර්ශ කරන්නෙවත් නැතිව ඇයව චිත්‍රයට නගනවා. ඇගේ ජීවිතය තනියෙන් ගෙවන එකේ වටිනාකමක් නෑ කියන එක පෙන්නන්න රෝස් ආරක්ෂක බෝට්ටුවෙන් නැවට පනිනවා. මැරෙනවා නම් එකට මැරෙමු කියන ඇය ජැක් අර සීතල වතුරෙ මිදිලා මැරිලා මුහුද පතුලට යද්දි ඇස් ඇරන් බලන් ඉදලා, බේරගන්න ආපු කණ්ඩායමට තමන්ව ඇහෙන්නැති උනාම එහායින් මැරිලා හිටිය මනුස්සයෙක්ගෙ නලාවකින් නාද කරලා ඔවුන්ගේ අවධානය දිනාගන්නවා. ඔවුන් එක්ක ආයෙත් ගිහින් හොද පවුල් ජීවිතයක් ගෙවලා දරුවොත් හදනවා. ඇයට ආයෙමත් ජැක් ගෙ මතකයන් අවදි වෙන්නෙ ටයිටැනික් ගැන කියද්දි නේද?

මට තේරුම්ගන්න බෑ ඇත්තටම රෝස් ගෙ ආදරේ ඇත්ත එකක් ද බොරු එකක් ද කියන එක. ජීවිතයේ කෙනෙක්ට ආදරේ කරලා කාගෙ හරි බලපෑමකට හරි වෙන කෙනෙක් කසාද බදින්න වෙලා එක දරුවෙක් හැදුවා කියමුකො. ඒත් දරුවො 3 දෙනෙක් හදන්න කොහොමද හිත හදාගන්නෙ? අනික රෝස්ට බලපෑම් කරන්න එයාගෙ අම්මා හිටියෙත් නෑ. ඇයි වෙන මනුස්සයෙක්? රෝස් අසරණ වෙලා, වෙන කෙනෙක් බදින්න උනා කියමුකො. ඒ මනුස්සයාට ඇයි ඒ කතාව කියන්න බැරි උනේ? ඇයි ඒ ආදරේ හිතේ හංගගෙන ඒ මනුස්සයාට අවනත උනේ? ඒ ආදරේ හිතේ හංගගත්තෙ කවදාවත් නොකියන්න නම් ඇයි එච්චර මහලු වෙලා තමන් නොදන්න මිනිස්සු ටිකකට ඒ කතාව කියන්න තීරණය කරේ?

තව එකක් කියන්න තියනවා. චිත්‍රපටයේ ආලෝකකරණයත්, කැමරාකරණයත් ඉතාම උසස් මට්ටමක තිබ්බ බව කියන්න කැමතියි. අති විශාල වියදමක් දරලා කරපු මේ චිත්‍රපටය සිංහල භාශාවෙන් හඩකවලා ඉදිරිපත් කරන්න ගත්ත තීරණය සහ ඒකෙ ප්‍රතිඵලය ගැන සිරස මාධ්‍යජාලයට ප්‍රශංසා කරන්නත් ඕන.

ප.ලි‍ : විචාරය ප්‍රශ්න පත්‍රයක් වීම පිළිබද කණගාටු වෙමි.

ප.ප.ලි‍ : දැන් ඉතින් අපි ඉන්නෙ අකුරු පහේ පරිගනක තක්සලාවෙ ලු නෙ. මේ ටිකේම ඒකෙ වැඩ තමා. ගෙදර තිබ්බ කනෙක්ශන් එක අයිං කරලා ඩොංගල් එකක් ගත්තත් හරි 3G සිග්නල් නෑ. මාලඹේ දි නිදහසේ බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් ලියන්න නිදහසක් නෑ. බලමුකො මොකක් හරි කරන්න.