රූමස්සල සුහද හමුව

අද දුරුතු පුන් පොහෝ දිනයට පෙර දිනයයි. එය තවත් එක් දිනයක් නොවූවේ අද අසා ඇති දැක නැති යහළුවන් පිරිසක් දැන අදුනාගෙන කතාබහ කර දිනයක් ගෙවීමේ සතුට භුක්තිවිදීමේ භාග්‍යය මා හට උදා වූ බැවිනි. අන් අය මේ ගැන සම්පූර්ණ තතු විත්ති ගෙන ආ බැවින් ඒ පිළිබද මම ද කීම පලක් ඇති වැඩක් නොවේ යයි හැගෙන බැවින් ඒ පිළිබද පුන පුනා නොකියා සිටීමට සිතුවෙමි. කෙසේ හෝ වේවා අද දින උදෑසන 8.30 පමණ වන විට බ්ලොග් අවකාෂයේ මිතුරු කැළ උණටනුනට ඒ යැයි අපේක්ෂාවෙන් සිටි මම එතැනට වී සිටීමට ඉටා ගතිමි. නමුත් අවසානයේ ඔවුන් එතැන නොමැති බව පසක් වූයෙන් ගාලු දුම්රියපල වෙත ගියෙමි. (උණවටුනේ සිට ගාල්ලට ගොස් නැවත උණවටුනට ම පැමිණීම [විස්ථාපනය=0, දුර ~ 12 කි.මි]මැටි වැඩක් යයි දැන දැනම එය කිරීමට සිදු විය) 

කෙසේ හෝ වේවා ඈත සිට ඇසුනේ හිම හන්සි අක්කා "අර රිච්මන්ඩ් ටී ශර්ට් එකක් ඇදන් එන්නෙ ජනිත මල්ලි නේද" යන වදන් පෙළයි. පසුව හිම හන්සි අක්කා අසලම සිටින්නේ ප්‍රාර්ථනා අක්කා බව ද පසක් විය. එතැන සිටි අනුශ්ක අයියා නම් කොතැන සිටියද අදුනගත හැකි පුද්ගලයෙක් විය. (ඒ බ්ලොග්කරුවන් සිටින තැන බව අදුනාගන්නා ලද්දේ අනුශ්ක අයියා(බනී) ගේ සුවිසල් සසල දේහය දිසි වීමත් සමග ය.) මෙලෙස එතැනට එක් වූ ආගන්තුකයෙක් වෑ මාගෙන් තතු විමසීම ට සිටි අය අමතක කළේ නම් නැත. කෙසේ හෝ (පැමිණි අයුරු කීම අවැසි නොවේ යයි හැගේ) අපි රූමස්සල ට පැමිණියෙමු. 

උදේපාන්දරින්ම ‍දෙදෙනෙක් වයි-ෆයි කනෙක්ට් කරගැනීමට මහත් පරිශ්‍රමයක් දරණ ලද්දේ ඔවුනට එය කිරීමට අවැසි දෑ අතේ තබාගෙන ය. කෙසේ හෝ හිම හන්සි අක්කා ගේ බඩගින්නේ අදෝනාව සියල්ලන්ගේම හිත් සසල කරවන්නක් විය. ("අනේ බඩගිනී.. අනේ බඩගිනී.." කියමින් සිටි කෙනා ට දහවල බත් පත සම්පූර්ණ කරගැනීමට බැරි වීම වෙනම කතාවකි). ඇඹුල් යමක් සම්බන්ධයෙන් වූ සුවිසල් රහසක් හෙලි කිරීමේ සාපරාධී ක්‍රියාවේ චූදිතයා වූ ජනරංග අයියා ට එදින ප්‍රාර්ථනා අක්කා ගේ මරණ තර්ජන වලින් අඩුවක් නොවී ය. 

ඒ අස්සේ කොටසක් දෙනා තමුන්ගේ ෆේස්බුකියේ ප්‍රොෆයිල් පික්ඩර් එක සහ කවර් පේජ් එකට දමාගැනීම සදහා දිවි පරදුවට තබා සුවිසල් පර්වතයක් මුදුනේ සිට බිමට පැනීම අතිශය භයංකාර අංගයක් විය. එහිදී ඡායාරූපගතකිරීමේ කාර්යයෙහි නිරත වූ බනී මහතා ඒ සදහා ඉදිරිපත් නොවුනේ ඔහු හා තැබූ කල් හි එම සුවිසල් පර්වතය සමාන පරිමා ගන්නා බැවින් දැයි ආගන්තුකයා නොදනී. ඒ අතර උදේ සිට ම වැදුම් බලාපොරොත්තුවෙන් පැමිණි මන්තරකාරි අක්කා ද නිතර ඒ ගැන කියමින් පොඩි මෑන් ව මානසික අසහනයකට පත් කරන ආකාරයක් දක්නට ලැබිනි. මෙහිදී දවසේ නිල වශයෙන් වැදුනු එකම මඩ ප්‍රහාරය ලැබුවේ පොඩි මෑන් ට වන අතර එය රු. 800 කින් පෙම්වතිය මුණගැසීමට අවකාෂ ලබාගැනීමක් විය. 

මේ අතර කොළඹින් පැමිණි කණ්ඩායමේ සිටි චතූ අක්කා පැළද සිටි ඇදුමේ ටැගය ගලවාගැනීමට ද අමතකව කඩිමුඩියේ පැමිණ ඇති බවක් පෙන්නුම් කෙරිනි. ඒ අතර බල්ටි ගසන්නට ගිය ජනරංග අයියා හට වී තිබුනේ අමුතු සිද්ධිය කි. ආහාර වලින් ලැබුනු ශක්තිය විභව ශක්තිය බවට පරිවර්තනය වී, පසුව පහළට එත්ම එය චාලක ශක්තිය බවට පත් වී, පොළවට ආසන්නයේදී එම ප්‍රවේගය උපරිම අගයක් ලබාගෙන පතිත වී තිබිනි. එමගින් ඇති වූ ක්ෂණික ආවේගය මගින් ආවේගී බලයක් කකුල් මත ඇති ව තිබුනි. අස්ථි එකිනෙකට බැදීපවතින බැවින් එකිනෙක අස්ථිය මත ද ආවේගී බල ඇති වී අවසානයේ හොක්ක ට ද එයින් හොක්ක අතර සිර වන දිවට ද ක්ෂනික ආවේගී බලයේ බලපෑම් සිදුවී තිබින. අවසානයේ මන්තරකාරි අක්කා ට වැදීමට යයි සභාව රැස් කළ පොඩි මෑන් අවසානයේ කතාව වෙනස් කොට එය සමුගැනීමේ කතාව බවට පත් කළ බව ද අපූරු ය. (අභීෂ අයියා ගේ මැදිහත්වීමෙන් පොඩි සිනාමුසු නෝන්ඩියක් ද කෑමට සිදු නොවූවා ම නොවේ). 

කෙසේ වෙතත් අවසානයේ සියල්ලන් ම සතුවින් විසිරයාමට යෙදුනහ. නමුත් එම මොහොත නැති කරගැනීමට සිත් නොදුන් බව කිව යුතුම ය. අහම්බෙන් දකින බ්ලොග් පෝස්ටුවක්න් එක්රැස් වෙන ‍මිතුරන් ඇත්තටම එකට එක් වී දැන හැදිනගෙන කතා බහ කොට ඒ ලබන වින්දනය මෙපමණ යයි කියා නිම කළ නොහැක. බ්ලොග් මිතුරන් ද එක පවුලකි. එහි සිටින වයස් භේධ නැත, පළාතකට කොටු වී නැත, ගැහැණු පිරිමි කියා භේධයක් නැත‍. ඔවුන් සියල්ලන්ම ලියන්නේ තමුන්ට දැනෙන දේ සිතෙන දේ ය. ඔවුන් තමුන් ලියන කීබෝඩයෙන් බලාගන්නා මොනිටරයෙන් ඔබ්බට කැදවා දැන අදුනගැනීම ට සැලැස්වීම ප්‍රශංසනීය බව කිව යුතුම ය.