Thursday, November 3, 2011

R.P.L අවසන් කොටස (ගුරු-සිසු තරගය සහ අවසානය)

ආගන්තුකයා කාලෙකිං බ්ලොග් එක පැත්තෙ ආවෙ නෑ තිබුන ප්‍රශ්න නිසා. මේ දැං කියන්න යන දේ නම් ගොඩක් අයට අමතක වෙලා කියලා මම දන්නවා. ඒත් මේක මම මටම හරි කවදා හරි බලලා සතුටු වෙන්න බ්ලොග් එකේ ගහන්න හිතුවා. නැත්නම් මටම මේ දේවල් අමතක වෙයි. එදා අපේ R.P.L එක තිබ්බ දවස ගැන ගැහුවෙ බාගෙට. ඒකෙ හොදම හරිය තමයි දැන් ගහන්න යන්නේ. ඒ දේ කොච්චර හොදද කියලා මම අත්දැකීමෙන් දන්නවා. ඒත් මේක ලියද්දි කොහොම වෙයි ද කියලා නම් දන්නෙ නෑ.


කොහොම හරි, එදා ඔන්න අපේ ඉස්කෝලෙ ගුරුවරු 4 විතර වෙද්දි එන්න පටන් ගත්තා. සමහරු අපි ආරාධනා කර නිසා බලලා යන්න, අනිත් අය ගුරු-සිසු තරගෙට සහභාගී වෙන්න. ඉස්සෙල්ලම ආවෙ අපි හැමෝම අදුනන ෆිසික්ස් කිවුවම හැමෝටම මතක් වෙන අපේ සුනිල් ප්‍රේමතිලක සර්. හැබැයි සර් නම් ආවෙ උදේ පාන්දර. සර් එනවා දැකපු කෙනෙක් මට කතා කලා.

"ඒ ඒ.. පපං එනෝ ඒ... ඉක්මනට වරෙං.. "
මමත් ඉතිං නිසලතාවෙන් අරඹලා විචල්‍ය ත්වරණයකින් ගිහින් උපරිම v වේගයක් ලබාගෙන සර් ඉස්සරහට ගිහිං ඒකාකාර මන්දනෙන් නතර උනා. හි හි.. ඊට පස්සෙ සර් කියපුවා හඩ පටේ ඇති. කිවුවෙ නම් ඕවා ම නෙමෙයි ඒත් ඒ දේවල් තමයි කිවුව ඒවාගෙං මතක.

කොහොම හරි. ඔන්න දැන් හවස ග්‍රවුන්ඩ් එකත් තෙත් වෙලා.. සර් ලා ඒත් ඇවිත්. මම ගිහිං නිකමට වගේ අපි හැමෝම දන්න "මැරයා" ගෙං ඇහුවා,
"සර්.. ග්‍රවුන්ඩ් එක නම් හරි නෑ... මැච් එක ගහන්න පුලුවන් ද?"
"අපෝ පුතා.. ඔය වැස්ස මොකද්ද.. අපි ගහමු.."
සර් ලා ටත් මාර උනන්දුවක් තියනවා කියලා අපිට තේරුනා. අන්තිමට අපි ගහන්න ලෑස්ති උනා. Organizing Committee V Teachers. කාසියේ වාසිය දිනුවෙ මම. අපි කලිං හදාගෙන උන්න ප්ලෑන් එකට අනුව අපි සර් ලා ට ගහන්න දුන්නා. ඒත් එක්කම අපේ ඉන්න හොද බෝලර්ස් ලා ට දාන්න නොදී අනිත් අයව දැම්මා. මම දැම්මෙත් හිමීට මැද කොටලා එන්න. එතකොට ගහන්න ලේසියි නේ. කොහොම හරි සර් ලා 100+ ගැහුවා.. සර් කෙනෙක් ගහන හැම පාරකටම පුදුම චියර් එකක් තිබුනේ.. සර් ලා ගේ 1 විකට් එකක් විතරද කොහෙද අවුට් උනේ..

ඊට පස්සේ අපි ගියා ගහන්න. මම කට්ටියට කිවුවේ කොහොම හරි ටාගට් එකට ලං කරමු කියලා විතරයි. අපේ එක්කෙනා දෙන්නා අවුට් උනා. මාත් ගියා. මටත් ඕන උනේ අවුට් වෙන්න. එක තැන උඩ ගහන්න ගියපු එකක් 6 ක් ගියා. ඕන නැති වෙලාවට හැම එකක්ම වෙන්නේ. කොහොම හරි අපි පැරදුනා. ඒක තමයි අපිටත් ඕන වෙලා තිබ්බේ. අපි දින්නා නම් ඒකෙ කිසි ගතියක් නෑ. අපි පෙන්නුවෙ අපි කොච්චර දක්ෂ උනත් අපිට මග පෙන්නන අපේ ගුරුවරු ගවු ගානක් දුරින් ඉන්නවා කියලා. ඇත්තටම අත්දැකීම් අතින් ඒක එහෙම තමයි.

දැන් තමයි අවසානෙ. ප්‍රයිස් ගිවින් එකක් තිබ්බා පුංචි පහේ. මහ රෑ. ඒ වෙලේ කවුරුත් රොක් වෙලා. අපි හැමදෙයක්ම හොදට සූදානම් කරලා තිබ්බේ. කප් ටිකත් ගෙනල්ලා. දැන් නම් ටිකක් කලුවර වැටිලා. ඒත් අපි එදා එල්ලපු අකුරු ටික නම් නියමෙට තියනවා. කොහොම හරි අන්තිමට කට්ටියට තෑගිබෝග කාරිය දුන්නා. ටයිල් කැටේකුයි සහතිකේකුයි හැම ක්‍රීඩකයෙක්ටම ලැබුනා. අන්තියම ඩී.ජේ. එකක් ගහලා සතුටි වෙන්නත් අපි අමතක කරේ නෑ.




කොහොමින් කොහොම හරි අපේ RPL'11 නිමා උනා. ගොඩක් අය ගෙදර ගියේ හුගක් සතුටින්. මේක මටත් ලොකු අත්දැකීමක්. මෙච්චර සාර්ථක තරගයක් සංවිධානය කරන කමිටුවේ ප්‍රධානත්වය අරගෙන වැඩ කරන්න මට සිද්ධ උනා. ඒත් එක්ක ජීවිතේට ලැබුනු අත්දැකීම් කියලා නිම කරන්න බෑ. යාළුවොත් එක්ක ගත කරපු ඒ මොහොතවල් ජීවිතේ කවදා හරි මතක් උනාම මූනට පොඩි හිනාවකි ගෙනෙයි. අපිත් එක්ක වැඩ කරපු අය අනිවාර්යයයෙන්ම මේ රටේ ලොකු තැනක කවදා හරි ඉදී කියලා මට විශ්වාසයි. කොහොම හරි වැඩක් සාර්ථකව නිම කරනවා තරම් සතුටක් වෙන නෑ.

2 comments:

  1. සතුටුයි මේ ගුරුවරුන්ගෙ නම් කියවන කොටත්

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඒ දේ ඇත්ත අයියේ.. රිච්මන්ඩ් එකේ කොල්ලෙක්ට ඒ මතකයන් මතකෙට එද්දි ඇඩෙනවා.. සිකුරුයි..!!!

      Delete

මේ හැමදේම වෙන්නෙ මිනිස්සුන්ට.. කියන්න තියන දෙයක් තියනවානම් කියලා යන්න....